Tip:
Highlight text to annotate it
X
Постпартална Депресија
Проговорете, кога не ви оди!
Бев многу нервозна, депресивна, изцрпена.
Речиси, чувствувам како да сум отфрлена од светот.
Јас бев во борба секој ден. Станував од кревет и се грижев за моето бебе.
Бев свесна дека имам нешто покрај мене
Имав чувство како .. О, ова е ужас Ти доаѓа на памет, а ти незнаеш како да постапуваш
"Baby blues" е нешто нормално 75% од жените се наоѓаат во оваа фаза со добивањето на бебе
Владее депресијата која е многу сериозна, долготрајна и многу интензивна и е потребна помош и третмани
Голем дел од мојот живот го поминав во депресија Покрај тој голем страв, не очекував дека ќе го имам најдоброто бебе подоцна
Бев пресреќна кога ги имав првите контракции, но подоцна бев згрозена и не сакав да го задржам во себе
Кога погледнав во очите на сопругот, се запрашав каде ми е мојата чувствителност?!
Чувствував себичност, дека не сум грижлива и добра како што е една мајка. Не ја чувствував таа блискост мајка-дете.
Жената не смее да се срами од нејзината состојба, мора да и се зборува и да сфати дека не е сама и дека ќе и се помогне.
За оваа состојба разгледував низ интернет, се пронајдов во многу симптоми и многу ме уплаши. Па беше крајно време да се обратам на лекар.
Знаев дека треба да зборувам со некого, тие притисоци без неподнослици и знаев дека треба да се лекувам за се да биде добро.
Го известив мојот гинеколог за мојата состојба, кажав дека имам стражен страв дека се чувствувам тажно
Јас сум тука присутна и свесна за вашата состојба, па затоа сум спремна да Ви помогнам.
Знаев дека сум во опасност!
Жените кои патат од ППД, се упатуваат кај нивните гинеколошки лекари и тие се должни да ја дадат таа потпора на поттик и предавање на правилна терапија
Кога ги поминав третманите, конечно сфатив како е да се биде мајка. Го имав тоа мајчинско чувство кое никогаш не сум го имала.
Неможев да дочекам да го видам и да бидеме заедно. Готвев за него, одев на прошетки со него, правев се за него.
Покрај поддршката која се добива од најблите, лекувањето на постпарталната депресија се должи и на давање на лекови.
Најблиските ми беа мојата животна потпора. Со нив знаеш дека не си сама, дека некој има покрај тебе и се грижи за тебе.
Сега мојот син има 15 години, многу нешта се променија за мене. Го гледам него и неможам да ја споредам љубовта која ја имав пред и која ја имам сега.
После 2 месеци од земањето на лековите, кога го здогледав моето дете, сфатив дека тоа е друг поглед полн со милост и љубов спрема него.
Поддршката од најблиските беше мојот спас, моето враќање во живиот свет! Отсекогаш сакав да бидам мајка!
Постпартална депресија, Не се соочувајте со тоа сами!
- Крај - Марија Нестороска